ده‌ها هزار نفر از مردم خسته در حالی که از یک درگیری بی‌رحمانه در همسایه سودان فرار می‌کنند، به سمت جوان‌ترین کشور جهان می‌روند.
گلوگاهی از مردان، زنان و کودکان در نزدیکی مرز سودان و سودان جنوبی اردو زده اند و جامعه بین المللی و دولت نگران درگیری طولانی مدت هستند.
پیش از آغاز آتش بس هفت روزه در دوشنبه شب، درگیری بین ارتش سودان و یک شبه نظامی رقیب، دست کم 863 غیرنظامی را در سودان کشت.
سال‌ها درگیری بین نیروهای دولتی و مخالفان در سودان جنوبی تقریباً 400000 نفر را کشت و میلیون‌ها نفر را آواره کرد تا اینکه تقریباً پنج سال پیش توافقنامه صلح امضا شد.
درگیری های گسترده بین احزاب اصلی کاهش یافته است، اما هنوز درگیری در بخش هایی از کشور ادامه دارد.
سودان جنوبی میلیاردها ذخایر نفتی دارد که از طریق خط لوله ای که از سودان در مناطق تحت کنترل طرف های متخاصم می گذرد به بازارهای بین المللی منتقل می کند.
فرانس دیوید مارکو، محقق در گروه بین المللی بحران گفت: اگر این خط لوله آسیب ببیند، اقتصاد سودان جنوبی طی چند ماه ممکن است سقوط کند.
با این حال، فوری ترین نگرانی ده ها هزار نفر از مردم سودان جنوبی است که بدون اطلاع از نحوه بازگشت به شهرها و روستاهای خود به خانه باز می گردند.
بسیاری از آنها قادر به پرداخت هزینه های سفر نیستند، زیرا گروه های امدادی و دولت برای منابعی که می توانند برای کمک از آنها استفاده کنند، تلاش می کنند.
حدود 50000 نفر وارد شهر مرزی رنک شده اند و بسیاری از آنها در کلبه های چوبی در کنار جاده و ساختمان های دولتی در سراسر شهر پناه گرفته اند.
برخی بی هدف در بازار پرسه می زنند و ناامیدانه از خارجی ها می پرسند که چگونه به خانه برسند. مردم سریع‌تر از آن‌چه می‌توانند به مکان‌های جدید منتقل شوند، می‌رسند.
هرچه بیشتر بمانند، خطر درگیری بین جوامعی که بسیاری از آنها نارضایتی های طولانی مدت ناشی از جنگ داخلی دارند، بیشتر می شود. بسیاری از آنها ناامید هستند زیرا نمی دانند چه چیزی در پیش است.
در ابتدا، دولت محلی می خواست سودان جنوبی را که از طریق رنک بازمی گشتند، بر اساس محل تولدشان تقسیم کند.
با این حال، گروه های امدادی عقب نشینی کردند. همراه با دولت و رهبران جامعه، گروه های کمک رسان در گفتگوهای صلح شرکت می کنند.
یوهانس ویلیام، رئیس بخش بشردوستانه دولت در ایالت نیل علیا، گفت: “ما نگران خشونت بیشتر هستیم.”
خدماتی که در اینجا ارائه می شود، محدود است. به ما گفته اند این یک مرکز ترانزیت است، هرکس می آید باید دو روز یا سه روز آنجا باشد و بعد ترانزیت کند.
اما الان متأسفانه به دلیل تاخیر در حمل و نقل، بیش از دو هفته، سه هفته است که آنجا هستند.»